รูดอล์ฟ คริสตอฟ ออยเคิน (เยอรมัน: Rudolf Christoph Eucken, ออกเสียง) (5 มกราคม ค.ศ. 1846 - 15 กันยายน ค.ศ. 1926) รูดอล์ฟ คริสตอฟ ออยเคินเป็นนักปรัชญาคนสำคัญชาวเยอรมันผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ในปี ค.ศ. 1908
ออยเคินเกิดที่ออริชในราชอาณาจักรฮาโนเวอร์ (ปัจจุบันแซกโซนีใต้) และศึกษาที่มหาวิทยาลัยเกิททิงเง่น และมหาวิทยาลัยเบอร์ลิน ออยเคินได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยเกิททิงเง่นในปี ค.ศ. 1866 หลังจากที่ทำงานเป็นครูได้ห้าปีในปี ค.ศ. 1871 ออยเคินก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นศาสตราจารย์สาขาวิชาปรัชญาที่มหาวิทยาลัยบาเซิลในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และทำการสอนอยู่ที่นั่นจนถึงปี ค.ศ. 1874 เมื่อไปรับตำแหน่งใหม่ที่มหาวิทยาลัยเยอนาในเยอรมนีในปีเดียวกัน 1874 ออยเคินทำการสอนอยู่ที่นั่นจนปลดเกษียณในปี ค.ศ. 1920 ระหว่างปี ค.ศ. 1913 ถึงปี ค.ศ. 1914 ออยเคินเป็นแขกปาฐกถาที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก ออยเคินสมรสในปี ค.ศ. 1882 และมีลูกสาวคนหนึ่งกับลูกชายอีกสองคน ลูกชายคนหนึ่งวอลเทอร์ ออยเคินเป็นบุคคลสำคัญในการวางรากฐานความคิดหัวสมัย (neoliberal thought) ทางด้านเศรษฐศาสตร์
ปรัชญาของออยเคินอยู่บนพื้นฐานของประสบการณ์ของมนุษย์ ที่ออยเคินเชื่อว่ามนุษย์มีวิญญาณที่อยู่ระหว่างโลกที่เป็นธรรมชาติ (nature) และโลกของจิตวิญญาณ (spirit) และเชื่อว่ามนุษย์ควรจะพยายามบรรลุให้ถึงโลกของจิตวิญญาณที่ออยเคินเรียกว่า “Ethical activism”
It seems as if man could never escape from himself, and yet, when shut in to the monotony of his own sphere, he is overwhelmed with a sense of emptiness. The only remedy here is radically to alter the conception of man himself, to distinguish within him the narrower and the larger life, the life that is straitened and finite and can never transcend itself, and an infinite life through which he enjoys communion with the immensity and the truth of the universe. Can man rise to this spiritual level? On the possibility of his doing so rests all our hope of supplying any meaning or value to life
ดูเหมือนกับว่ามนุษย์ไม่สามารถที่จะหนีจากตนเองได้ แต่กระนั้นเมื่อปิดตนเองเข้าไปอยู่ในโลกของตนเองแล้ว มนุษย์ก็จะเต็มไปด้วยความรู้สึกว่างเปล่าอย่างท่วมท้น วิธีเดียวที่จะแก้ได้ก็คือการเปลี่ยนแนวคิดอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ โดยเปลี่ยนแปลงความคิดเกี่ยวกับอัตตา โดยแยกชีวิตที่แคบและกว้างออกจากกัน ชีวิตที่ตรงและมีขอบเขตเป็นชีวิตที่ไม่อาจจะแปรเป็นรูปอื่นได้ ซึ่งเป็นจุดที่จะบรรลุถึงชีวิตอันไม่มีขอบเขตที่เป็นจุดที่มนุษย์สามารถประสานกับความยิ่งใหญ่และสัจจะของจักรวาล มนุษย์เราสามารถบรรลุถึงระดับของโลกทางจิตวิญญาณได้หรือไม่? การที่จะทำได้ก็ขึ้นอยู่กับความหวังในการเข้าใจถึงความหมายหรือคุณค่าของชีวิต
ออยเคินให้ปาฐกถาในอังกฤษในปี ค.ศ. 1911 และที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และมหาวิทยาลัยอื่นๆ ในสหรัฐอเมริการะหว่างปี ค.ศ. 1912 ถึงปี ค.ศ. 1913
